Την Τρίτη 8 Απριλίου 2014 στο χώρο του σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας η καθηγήτρια του κοινωνικού γραμματισμού κα Μάντζαρη Δήμητρα σε συνεργασία με την ψυχολόγο του σχολείου κα Βιβή Πετμεζά παρουσίασαν το θέμα των ναρκωτικών ουσιών που μαστίζει την κοινωνία μας μέσα από εξιστορήσεις χρηστών και πρώην χρηστών ναρκωτικών ουσιών που είδαμε και ακούσαμε στο video που προέβαλαν.
Μας εξήγησαν γιατί οι άνθρωποι παίρνουν ναρκωτικά και γιατί μερικοί χρήστες εξαρτώνται από αυτά. Η χρήση ψυχοδραστικών ναρκωτικών είναι παγκόσμια, με τη μια ή την άλλη μορφή, και η ιστορία της φτάνει μέχρι πολύ παλιά, στις απαρχές της εμφάνισης του ανθρώπου και πέρα από αυτήν. Οι ουσίες αυτές, μπορεί να είναι συναρπαστικές για κάποιους, καθώς προσφέρουν ένα προσιτό και συχνά αξιόπιστο μέσο για την απόκτηση «απολαυστικών» εμπειριών. Το κακό όμως που κάνουν στον χρήστη είναι δυσανάλογα μεγάλο από την απόλαυση που του προσφέρουν. Ανάλογα με το είδος τους, τα ναρκωτικά επηρεάζουν τόσο το σώμα όσο και τον ψυχισμό του ανθρώπου και μπορούν να προκαλέσουν σωματική ή/και ψυχική εξάρτηση. Η χρήση είναι πλέον το επίκεντρο της ζωής του ατόμου. Οι φίλοι είναι κυρίως χρήστες. Ο χρήστης στην προσπάθειά του να προμηθευτεί τη δόση του, βρίσκεται διαρκώς και σε μεγαλύτερο κίνδυνο για εμπλοκή του σε παράνομες δραστηριότητες και νομικά προβλήματα. Η εξάρτηση δεν εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή ενός ανθρώπου. Η πορεία ενός ατόμου προς την εξάρτηση περιλαμβάνει τέσσερα βασικά στάδια. Η πορεία αυτή δεν είναι προδιαγεγραμμένη ή δεδομένη. Το άτομο μπορεί να σταματήσει αυτή την εξέλιξη σε κάθε ένα από τα στάδια, αν λάβει υποστήριξη.
Στη συνέχεια μας ανέπτυξαν του παράγοντες που συντελούν και δημιουργούν προϋποθέσεις για την εμφάνισή της εξάρτησης από τις ουσίες, οι οποίοι αναπτύσσονται τις περισσότερες φορές κατά την παιδική ηλικία καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να περιορίσουμε το πρόβλημα αν προλαμβάνουμε το κακό. Η πρόληψη ξεκινάει πρώτα από τους ίδιους τους γονείς. Αφορά το κατά πόσο ο κάθε γονιός φροντίζει τον εαυτό του, τις δικές του ανάγκες και σχέσεις, την προσωπική του εξέλιξη. Ο γονιός είναι το πρότυπο και έμπνευση ζωής για το παιδί. Δεν είναι καθόλου εύκολο να είναι κάποιος γονιός. Λέγεται ότι είναι τέχνη. Είναι ένας ρόλος που απαιτεί συναίσθημα, γνώση, ενέργεια, χιούμορ, υπομονή, κατανόηση, θετική διάθεση. Ο γονιός έχει να διαμορφώσει ένα κλίμα στην οικογένεια, μέσα στο οποίο το παιδί θα μάθει να αγαπάει, να σέβεται, να συνεργάζεται, να κρίνει, να χάνει, να επιλέγει, να ψάχνει, να επικοινωνεί. Παράλληλα, πασχίζει να συνδυάσει την ανάγκη του παιδιού για προστασία με τη δυνατότητα παροχής ευκαιριών προς το παιδί που θα του επιτρέψουν να ενηλικιωθεί.
